ভাৱনা
//TRUE STORY//
✍️দিপাংকৰ ভাগৱতী
আৱেগিক মন,অকলশৰীয়া Boaring লাইফ তাতে আৰু সদায় SINGLE হোৱা বাবে লগৰ কিটাৰ পৰা পোৱা down খিনিটো আছেই।মই যেন single থাকি কিবা মহাপাপ হে কৰিলো,আৰে ভাই মনৰ পছন্দ বুলিওটো এটা কথা আছে,কাৰোবাক বাৰু প্ৰপোছ কৰি Single নামৰ দাগটো আতৰ কৰি relationship ত আহিলোৱে,সুখী হ'ব পাৰিম জানো। চাল্লা এই কথাটোৱেই সিহঁতে বুজি নাপায়।সিহঁতৰ লগত তৰ্ক কৰি লাভ কি, ক'ত বুজি পাব।এইবোৰ কথা মনতে ভাৱি ভাৱিয়ে আৱেলি চাৰিআলিৰ ৰাস্তাৰ কাষৰ দোকানখনৰ ফালে খোজ ল'লো।আৱেলি প্ৰায়ে ৫ টা মান বাজি পাৰ হৈ গৈছে,চাৰি আলিৰ ওচৰ পাওঁ পাওঁ হওঁতেই হঠাৎ তাইক দেখা পালো,দীঘল চুলিকোচাৰে পিঠিত এটা কিতাপৰ বেগ লৈ মুখত এটা মিচিকীয়া হাহিঁৰে সৈতে তাই ক'ৰবাত যাবলৈ ওলাইছে,হয়তো তাইৰ আজি টিউচন আছে । অ'হ সেই তাইজনীৰ পৰিচয় দিবলৈকে পাহৰিছিলো,আচলতে লগৰ সকলোৱে সোধে মোৰ কিয় Relationship ত আহিবলৈ ভাল নালাগে ! কিয় ? আজিলৈ মোৰ কোনো Girl freind নাই আৰু কিয় মই বাকীবোৰৰ দৰে PARK ৰ অন্ধকাৰত Romance কৰাতো পছন্দ নকৰো। আচলতে সেই তাই জনীয়েই মোক এইবোৰৰ পৰা বিৰত ৰাখি আহিছে।
২০১৪ চনৰ নম্বেবৰ মাহৰ এটা দিন সন্ধ্যা ঠিক ৭ মান বজাত মই মোৰ বৰদেউতা হতঁৰ দাদাৰ লগত অলপ ওলাই গৈছিলো,সেইদিনাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে তাইক দেখিছিলো আৰু দেখিয়েই মোৰ দুচকু থৰ হৈ ৰৈছিল । এনে লাগিছিল যেন তাইৰ ফালে চাইয়ে ওৰে সময়বোৰ পাৰ কৰি দিম,আগতে হৈ নেপোৱা এক অনুভৱ......এক বুজাব নোৱাৰা সিহৰণ , তাইৰ কিছুমান সৰু সৰু ধেমালি উপভোগ কৰিবলৈ পাইছিলো সেইদিনা,তাই মোতকৈ অলপ বয়সত সৰু আছিল, দাদাক তাই আগৰে পৰাই চিনি পাইছিল আৰু সেইকাৰণে তাই দাদাৰ লগত কিছুমান কেঁচুৱা ধেমালিও কৰিবলৈ সংকোচ কৰা নাছিল,সচা অৰ্থত প্ৰথমবাৰৰ বাবে কাৰোবাক লৈ ইমান কম সময়তে মনতো বহুতেই ভাল লাগি উঠিছিল। তেতিয়ালৈ মই অনুভৱ কৰিবই পৰা নাছিলোঁ যে তাইকলৈ মই crush অনুভৱ কৰা হ'ব ধৰিছো।সেই সন্ধ্যাটো তেনেদৰেই পাৰ হৈ গ'ল। ঘৰলৈ অহাৰ পিছতো তাইৰ কথাই মনলৈ আহি আছিল,খাওঁতে শোৱতে কেৱল তাই মাথো তাই। আকৌ এবাৰ তাইক লগ পোৱাৰ হেপাঁহ,তাইৰ লগত কথা পাতিবলৈ মন গৈছিল, তাইৰ নামটো বাৰু গ'ম পালো ভাৱনা,সচাকৈ নামটো শুনিলেই যেন মনতো শীতল পৰি যায়।মোৰ মেট্ৰিক পৰীক্ষা আগত আছিল কাৰণে সঘণাই তাইৰ কথা নাভাবি থাকিম বুলি ভৱা স্বত্বেও বাৰে বাৰে তাইলৈ মনত পৰি আছিল, সেইদিনা আৰু পঢ়িব নোৱাৰিলো, এইটো কথাই ভাৱি থাকিলো যে ," তাইক মোৰ হঠাৎ কিয় ইমান ভাল লগা হ'ব ধৰিছে,কিয় তাইৰ কথা বাৰে বাৰে মনলৈ আহিছে"...........focus focus কিয় মক্কেলৰ দৰে পঢ়া এৰি এইবোৰ ভাবিবলৈ লোৱা হৈছো , মেট্ৰিক main বাদ দে এইবোৰ (নিজকে ভিতৰি বুজাব চেষ্টা কৰি)।
.......... কিন্তু কথাতে কয় নহয় যে কাক কেতিয়া হঠাতে ভাল লগা হৈ যায় কোনেও ক'ব নোৱাৰে, কথাষাৰ মোৰ ক্ষেত্ৰতো ব্যতিক্ৰমী নহ'ল। নিজকে বাৰে বাৰে বুজাব চেষ্টা কৰিও তাইক মনৰ পৰা উলিয়াব পৰা নাছিলোঁ। এফালে স্কুলৰ পঢ়াৰ pressure আৰু আনফালে তাইক আকৌ এবাৰ দেখা সাক্ষাৎ হোৱাৰ ত্ৰাৰণা।নিজকে উপস্থাপন কিদৰে কৰো আৰু কেনেকৈ এইবোৰ চিন্তাক আতৰ কৰি পঢ়াত মন দিব পাৰো চিন্তা সেইটোৱেই আছিল।প্ৰায় ২ মাহৰ অন্তত এদিন তাইৰ লগত দেখা দেখি হ'লো,মাত দিলো আৰু তাইও মাতিলে ভালদৰে,১০ মিনিটৰ সৰু-সুৰা ধেমালি বোৰৰ মাজেৰে তাইৰ লগত হোৱা কথাখিনিয়ে যেন মোৰ মনতো আকৌ ভাল লগাই তুলিছিল,কথাৰ মাজেৰে তাই কৈছিল তাইক হেনো বৰ্ষা বুলি মাতিলে খুব ভাল পায়।তাইৰ কথাবোৰে মোক
এক নতুন প্ৰেৰণা যোগাইছিল,মনতো গৈছিল তাইক সেইদিনাই সকলো কৈ পেলাও, কিন্তু বয়সত সৰু হোৱাৰ বাবে জানোচা তাই মোক ওলোটা ভূল বুজি সদায়ৰ বাবে মোৰ পৰা আতৰি যোৱাৰ ভয়ত ক'ম বুলি ভাবিও থমকি ৰ'লো।তাইক দেখিলেই মনটো বৰ ভাল লগা হৈ পৰে,তাইক এবাৰ দেখা পাবলৈ মনতো বাৰে বাৰে চঞ্চল হৈ পৰে।তাইকলৈ অনুভৱ কৰা সকলো feelings কাৰোবাৰ আগত Share কৰিবলৈ বৰকৈ মন যোৱা হৈছিল,কিন্তু লগৰ সমনীয়া বোৰে one sided প্ৰেমৰ কথা ক'বলৈ গ'লে হাহিঁ উৰাই দিয়া বাবে মনৰ সকলো কথাই মনতে বোজ হৈ পৰিব ধৰিছিল। কাৰোবাক ক'লে যেন মনতো অলপ পাতল হ'ব,তাইক লগ নোপোৱাৰ ত্ৰাৰণাবোৰ যেন অলপ হ'লেও কমিব, কিন্তু কাক ক'ম....?কোনে শুনিব....?
শেষত মনৰ ত্ৰাৰণাবোৰক এক গোট কৰি উকা ডায়েৰীৰ কাগজৰ পাতে পাতে লিখি ৰাখিবলৈ ল'লো.....দুখ মাথো ইমানেই আছিল যে তাইক ভাল পাইও একো প্ৰকাশ কৰিব পৰা নাছিলোঁ, বাৰে বাৰে ইচ্ছা কৰিও তাইক লগ পাব পৰা নাছিলোঁ...আৰু এটা চিন্তাৰ পৰা সদায় মন মাৰিছিলো... যদি মই উচিত সময়ৰ অপেক্ষা কৰি থাকোতে তাই আন কাৰোবাৰ হৈ যায়....এই সকলোবোৰক সামৰি লিখোঁতে লিখোঁতে হোৱা অভ্যাসৰ ফলস্বৰূপে মোৰ এদিন হঠাৎ কবিতা এটা লিখিবলৈ মন গ'ল.... সেইদিনা ২০১৫ বৰ্ষৰ জানুৱাৰী মাহৰ কোনোবা এটা দিন আছিশ, তেনেদৰেই তাইৰ হাহিঁ, ধেমালি বোৰক এটা এটা কবিতাৰ আকাৰেৰে মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰোঁতে কৰোঁতে কবিতা আৰু সাহিত্যৰ প্ৰতি এক টান ভাৱ জাগি উঠিল, কবিতাবোৰৰ সন্ধানত তাইক লগ কৰি এবাৰ মাএ চাবলৈ চেষ্টা কৰা হ'লো,আৰু দিনবোৰ বাগৰি যোৱাত সেই কবিতাবোৰকে আনৰ মাজত দিবলৈ ল'লো,শুনালো,বহুতো blog, প্ৰতিযোগিতাত যোগদান কৰিবলৈ ল'লো ,facebook ৰ জগতত এটা কাল্পনিক ভাৱ ৰুপে প্ৰকাশ কৰি কৰি এতিয়া প্ৰায় ৫ বছৰ অতিক্ৰম হ'ল, কবিতাবোৰৰ সৃষ্টি আৰু কবিতা সমূহ লিখিবলৈ অনুপ্ৰেৰণা পাই আৰম্ভ কৰাৰ একমাত্ৰ কাৰণ তাইয়ে আছিল, আজিও তাই মোৰ বাবে সেই আগৰ প্ৰথম দেখিয়েই প্ৰেমত পৰা প্ৰেয়সীজনী,তাইক আজিও সিমানেই ভাল পাওঁ আৰু পাই থাকিম....তাই মোৰ প্ৰথম প্ৰেম আছিল আৰু সদায়েই তাই মোৰ অন্তৰত থাকিব, ভৱিষ্যতে তাই মোক ভাল পাই নে নাপায় সেইটো নাজানো কিন্তু মই কেতিয়াও তাইক পাহৰি মনৰ পৰা আতৰ কৰিব নোৱাৰো সেইটো ঠিক,হয়তো আজিও তাই মোৰ প্ৰেম আৰু ভালপোৱাবোৰক বুজিব পৰা হোৱা নাই আৰু মই অপেক্ষা কৰি ৰ'ম তাইৰ বাবে,যিদিনাখন তাইৰ আগত প্ৰেমবোৰক প্ৰকাশ কৰিম হয়তো সেইদিনাই ইমান বছৰৰ অপেক্ষাৰ সমাপ্তি ঘটিব। নাজানো মোৰ ভালপোৱা বোৰত কিমান সতটা আছে..... কিন্তু মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস... যদি সচাঁ অন্তৰে তাইক ভাল পাই আহিছো এদিন মোৰ ভালপোৱাবোৰক তাইও বুজি উঠিব......
আজি ২০১৯ বৰ্ষৰ জুন মাহৰ ২৪ তাৰিখ,সোমবাৰ .... আজি তাইক দেখা পাই মনতো বৰ ভাল লগা হৈ পৰিল,তাইৰ দুচকুলৈ একেথিৰে চাই ৰ'ব মন গৈছিল কিন্তু ক'ত পাৰিম তাই এতিয়া আগৰ কণমানি জনী হৈ থকাতো নাই.... কাৰোবাক ইমানকৈ ভাল পাই আহিছো যদিও কিন্তু লগৰ বন্ধু কিটাৰ মাজত এতিয়াও মই single নামৰ এটা উপাধি এটাৰেই পৰিচিত.....।
