মৰমৰ
ভাৱনা,
প্ৰেমবোৰৰ আৰম্ভণি কেনেদৰে হয় নাজানোঁ, তোমাৰ বাবে থকা প্ৰণয়ৰ চঞ্চলতাবোৰকো কেতিয়াও নুবুজু, তথাপিও জীৱনৰ বাকি থকা প্ৰতিটো ঋতু তোমাৰ দুচকুত উযাপন কৰিব বিচাৰোঁ।বহুদিনেই হ'ল তোমাক লগ নোপোৱাৰ,কুশলে আছানে বাৰু তুমি ?
তোমাক লগ নোপোৱাৰ আজি তিনিবছৰেই পাৰ হ'ল, নিশাৰ সপোনত আজিও কেৱল তোমাৰ ছবিখনেই ভাঁহি উঠে বাৰে বাৰে.? এই তিনিটা বছৰ তোমাৰ পৰা আতঁৰত আছো যদিও তোমাৰ কথা নভৱাকৈ কিন্তু পাৰ কৰিব পৰা নাই মোৰ গতানুগতিক সময়বোৰ,, এতিয়াও তুমি মোৰ বাবে যেন এক সিহৰণকাৰী অনুভৱ,যাৰ কথা ভাবিলেই বুকুখনৰ উশাহবোৰ খৰ হৈ পৰে.... তোমাৰ কথাবোৰ, তোমাৰ হাঁহি আৰু তোমাৰ খোজবোৰ যেন মোৰ চৌপাশে সিঁচৰিত আজি....! সময়বোৰ জটিল আৰু নিশাবোৰ উজাগৰি ।.......ভাৱনা তুমিতো এতিয়া বহুত দূৰৈত.....লগ পাওঁ বুলিও পাব নোৱাৰো,চাওঁ বুলিও চাব নোৱাৰো তোমাৰ চকুজুৰিক,..... তুমি হয়তো এতিয়া ব্যস্ত হৈ পৰিছা নিজ পৃথিৱীৰ মাজত..... নিজৰ বুলি ক'বলৈ যে এতিয়া মোৰ একোৱেই নাই,হেৰোৱাই পেলোৱা অতীতৰ সেই মধুৰ স্মৃতিবোৰৰ বাদে মোৰ জীৱনটো যেন এতিয়া একোটা শূণ্য মাথোন......আজিকালি ৰাতিৰ আন্ধাৰবোৰ বৰ প্ৰিয় হৈ পৰিছে মোৰ আৰু নিশাবোৰ যে উজাগৰি, অৱশ্যে আজিকালি মই তোমাক লৈ সপোন নেদেখো, তোমাক লৈ দেখা মিঠা সপোনবোৰ চোন পাখি মেলিব খোজোতেই শেষ হৈ ৰ'ল.........জীৱনত এতিয়া নিসংগতাই মোৰ একমাত্ৰ সংগী,তৰাভৰা আকাশখনৰ তলত বহি প্ৰায়েই আজিকালি নিদ্ৰাবিহীন নিশাবোৰ পাৰ কৰো আৰু জিকমিকাই থকা জোন তৰাবোৰৰ মাজত তোমাৰ ধুনীয়া মুখখন আঁকিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ...... তুমি জানানে....?
তোমাৰ সৈতে কটোৱা সোণোৱালী সময়বোৰৰ এটি এটি পল মোৰ মনত আজিও সজীৱ হৈ আছে,কিদৰে পাহৰো মই..... ইচ্ছা কৰিও চোন হৃদয়ৰ পৰা তোমাৰ আমাৰ অতীতবোৰ মচি দিব নোৱাৰো.....জানানে...? ভাৱনা , তুমিয়েই যে মোৰ প্ৰথম প্ৰেম আছিলা, জীৱনৰ শেষ উশাহ থকালৈকে হয়তো কোনেও এই হৃদয়ত তোমাৰ স্থান ল'ব নোৱাৰে,
মনত পৰেনে তোমাৰ আমাৰ গাঁৱৰ চাৰিআলিটোৰ ওচৰত থকা বগৰী জোপালৈ,প্ৰথমবাৰ যে তোমাক দেখি বুকুখন ধপধপাই উঠিছিল সেইদিনা,কি এক মাদকতা ভৰা অনুভৱ আছিল........উশাহবোৰ যেন চুটি হ'ব ধৰিছিল।
জানা ? এতিয়া আৰু সেই বগৰীজোপাও নাই ....সময়ৰ লগত যেন সকলো সলনি .... পুৰণি দিনবোৰেই যে ভাললগা আছিল, স্কুলৰ বেন্সত D+B আৰু যে মোৰ লগৰকেইটাই ব্লেকবোৰ্ডত আমাৰ দুটাৰ নাম লিখি জোকাইছিল.........মনত আছেনে বাৰু তোমাৰ....? এতিয়ালৈ হয়তো তুমি এইবোৰ পাহৰি পেলাইছা।
এটা কথা জানানে...?
মই এতিয়াও আগৰ দৰেই আছো, তোমাৰ প্ৰতি থকা মৰম ভালপোৱাবোৰ মোৰ হৃদয়ত শেষ উশাহলৈকে থাকি ৰ'ব,হয়তো দিনক দিনে বাঢ়ি যাব এই অকৃত্ৰিম মৰমবোৰ কিন্তু আমাৰ মাজৰ দূৰত্বৰ দেৱালখন হয়তো কোনোদিনেই নাভাঙিব ।
ভাৱনা, বহু কথাই আছিল তোমাক ক'বলৈ, কিন্তু লিখিবলৈ কলম তুলিলেই চোন শব্দবোৰ নাইকিয়া হয়....আৰু তুমিও হয়তো এতিয়া নুবুজিবা মোৰ হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণা .....আজিলৈ আৰু নিলিখো..... তুমি যাতে সদাই সুখী থাকা তাৰে কামনাৰে ।
ইতি
তোমাৰ চিনাকি
প্ৰেমিক চৰাই
✍️দিপাংকৰ ভাগৱতী
গুৱাহাটী,অসম
