মানুহ জীৱ শ্ৰেষ্ঠ !
কিন্তু আজি মই ক'ব বিচাৰিম মানুহতকৈ হাজাৰ গুণে শ্ৰেষ্ঠ হয়তো আজিৰ তাৰিখত মোৰ বাবে এই পশু,চৰাই-চিৰিকটি আৰু বনৰীয়া জন্তুবোৰ ।
যেতিয়াৰে পৰা কথা ক'বলৈ, পৃথিৱীখনৰ সৰু সৰু বস্তুবোৰক বিশ্লেষণ কৰিবলৈ শিকিছিলো অৰ্থাৎ আজিৰ পৰা ১৮ বছৰ আগৰ পৰাই হয়তো,মোৰ বাবে ঘৰৰ ওচৰ চুবুৰীয়া মানুহতকৈ চৰাই-চিৰিকটি, কুকুৰ, মেকুৰী বোৰৰ প্ৰতি বেছি দুৰ্বলতা আছিল,মৰম আছিল,আবেগ জড়িত হৈ উঠিছিল ।
ৰাতিপুৱা শুই উঠিয়েই দেখা পোৱা শালিকী জনীৰ পৰা লৈ গধূলি আকাশৰ বুকুৰে উৰি যোৱা বগলী জাকলৈকে সকলোবোৰ মোৰ ভাললগাৰ এটা এটা কাৰক আছিল ।
যেতিয়াই ক'ৰবাত কুকুৰ পোৱালি, মেকুৰী পোৱালি এটা দেখিছিলোঁ তাক ঘৰলৈ আনি মৰম কৰিছিলোঁ, সিহঁতৰ লগত দিনটো পাৰ কৰিছিলোঁ,আনকি মোৰ আজিও মনত আছে যেতিয়া মই ষষ্ঠমান শ্ৰেণীত পঢ়ি আছিলোঁ সেইবছৰত মোৰ ১৮ টা কুকুৰ,১ টা মেকুৰী পোৱালি,তিনিযোৰ কপৌ,এটা শালিকা,দুটা বুলবুলি চৰাই,দুটা ডাউক চৰাইৰ পোৱালি আছিল,সেই সময়ছোৱাত অৱশ্যে মোৰ ঘৰৰ কাষৰ মানুহ কিছুমানে বহুত বেয়াকৈ কথাও শুনাইছিল ঠাট্টা সুৰত কেতিয়াবা কিছুমান কথাও কৈ গৈছিল, কিন্তু মোৰ মা দেউতাই আনৰ কথা শুনি মোক কেতিয়াও একো কথাই কোৱা নাছিল, ঘৰৰ সকলোৱে জীৱ জন্তু বহুত ভাল পাইছিল সেইবাবে দেউতা আৰু মই লগ হৈ গোটেইকেইটা কুকুৰক প্ৰশিক্ষণ ও দিছিলোঁ,, তেতিয়া বাতৰি কাকত লোৱা হৈছিল আমাৰ ঘৰত ,কাকত দিবলৈ অহা ল'ৰাজনে কুকুৰ কেইটাক দেখি আমাৰ ঘৰলৈ সোমাব ভয় কৰিছিল সেইবাবে গেটখনৰ পৰা দলিয়াই দি যায় আৰু আমাৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ কুকুৰজনীয়ে বাতৰিখন কামুৰি আনি বাৰাণ্ডাত থৈ দিয়েহি,, ক'বলৈ গ'লে কি এক মাদকতা ভৰা দিন আছিল সেইবোৰ । কেতিয়াও অকলশৰীয়া অনুভৱ কৰিবলৈ দিয়া নাছিল, সিহঁতৰ লগতেই মই ব্যস্ত আছিলোঁ ।
তাৰ পিছত লাহে লাহে সময়বোৰ আগবাঢ়ি গ'ল,সময়ৰ সোঁতত সকলোবোৰ হেৰাই গ'ল,চৰাইবোৰ উৰা মাৰি গ'ল তথাপিও দুখ নাই, মই সুখী ।
নিজৰ আত্মীয় জনেও বিশ্বাসঘাটকতা কৰে,আপোনজনো অচিনাকি হৈ পৰে কিন্তু এই বনৰীয়া পক্ষী আৰু জীৱবোৰ সদায় মৰমৰ আছিল, কেতিয়াও সিহঁতৰ মৰমবোৰত কৃত্ৰিমতা নাছিল,এটা বিস্কুট,কেইটামান চয়াবিন,দালবুট দিলেই সন্তুষ্ট হৈ উঠিছিল ।
এষাৰ মাততেই ধপলিয়াই আহিছিল, আচলতে সিহঁতে মৰমৰ ভাষা বেছিকৈ বুজিব পাৰে ।
অচিনাকি এঘৰত গ'লে সাধাৰণতে কুকুৰ থাকিলে খেদা মাৰি আহে , কিন্তু মই সদায় গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছিলোঁ কাৰণ একেলগে আমি দুই তিনিজন বন্ধু যোৱাৰ স্বত্তেও যি সময়ত আন দুজন বন্ধুক কুকুৰ বোৰে খেদা মাৰি আহিছিল মোক দেখিলেই গাত জপিয়াই উঠিছিলহি,
সিহঁতৰ সেই ভয়ানক যেন দেখা দাতঁবোৰ মেলি জিভাৰে চেলেকিব ধৰিছিল,হয়তো সিহঁতে মোৰ চকুত আকৃত্ৰিমতাৰে ভৰপূৰ মৰমবোৰক বুজিব পাৰিছিল,, বহুত ভাল লগা কিছুমান মূহুৰ্ত ।
আজি তেনেকৈয়ে বহু বছৰ পাৰ হৈ গ'ল, কুকুৰ, মেকুৰী, কেৰ্কেটুৱা আৰু আন আন চৰাই-চিৰিকটিৰ লগত বহুত সময় পাৰ কৰিলোঁ, যেতিয়াই কাৰোবাৰ প্ৰয়োজন অনভৱ কৰোঁ, যেতিয়াই অকলশৰীয়া অনুভৱ কৰোঁ ৰাষ্টালৈ ওলাই যাওঁ একপেকেট ১০ টকীয়া বিস্কুট লৈ আৰু অচিনাকি কুকুৰ কেইটাক খাবলৈ দিওঁ সিহঁতো হঠাতেই আপোন হৈ পৰে ,যি সময়ত প্ৰিয়জনৰ নামত হাজাৰ হাজাৰ টকাৰ খৰচ কৰাৰ পিছতো কেইদিনমান পিছত অচিনাকি হৈ পৰে, আনফালে সামান্য কেইটামান বিস্কুট আৰু বুট খাবলৈ দিয়াৰ বাবেই সেই অচিনাকি বনৰীয়া পক্ষী,চৰাইবোৰো নিজৰ যেন হৈ পৰে,এতিয়া মোৰ বাবে সেই প্ৰকৃতিৰ সেউজীয়া, বনৰীয়া জন্তুবোৰ বেছিকৈ আপোন,খুচুৰা পইচাবোৰ গোটাই সিহঁতৰ বাবে কিবা কিনো আৰু খাবলৈ দিওঁ,,
কেতিয়াবা কোনোবাই প্ৰশ্ন কৰে তোমাৰ অকলশৰীয়া অনুভৱ নহয় নে কেতিয়াবা,,মোৰ এটাই উত্তৰ থাকে সদায় " নহয়,কাৰণ মোৰ বাবে সুখৰ সংজ্ঞা বেলেগ, মানুহৰ লগত ভাৱ বিনিময় কৰি আজিও মই বেছি সময় পাৰ কৰিব নোৱাৰোঁ, যেতিয়াই মোৰ নিৰ্জনতাত অকলশৰীয়া অনুভৱ হয় বাহিৰলৈ ওলাই যাওঁ আৰু বনৰীয়া হ'লেও জীৱ-জন্তু বোৰৰ লগত সময় পাৰ কৰোঁ " ,,,
সুখী হ'বলৈ আমাৰ বেছি কষ্ট কৰিবলগীয়া নহয়, আমাৰ চাৰিওফালেই সুখবোৰ আছে আমি তাক অনুভৱ কৰিবলৈ শিকি গ'লেই সকলো দুখ আতৰি যাব । প্ৰিয়জনৰ পৰা পোৱা অৱহেলাবোৰ , বন্ধুৰ লগত হোৱা কাজিয়াবোৰৰ কথা পাহৰি এবাৰ প্ৰকৃতিৰ আন আন বস্তুবোৰক মৰম দিয়ক চোন নিশ্চয়কৈ আপুনিও সুখী হৈ উঠিব,দুখবোৰ পাহৰি পেলাব ,,, বিশ্বাসঘাটকতা মানুহে কৰে,মৰমবোৰ কম বেছি মানুহৰ ক্ষেত্ৰত হয়, স্বাৰ্থ শেষ হ'লে মানুহে আপোনাক পাহৰি পেলাই কিন্তু এবাৰ জীৱনৰ দুখৰ অধ্যায়বোৰক এৰি সামান্য সময় উলিয়াই এইবোৰৰ লগত সময় পাৰ কৰকচোন চাব আপুনিও সুখী হ'বলৈ শিকি উঠিছে ।
শেষত এটাই অনুৰোধ কেতিয়াও জীৱ-জন্তুক,চৰাই-চিৰিকটিক অকনমান খাদ্য দিয়াৰ হৈ কৃপণালী নকৰিব,,আপুনি দিয়া ১০/২০ টকাৰ বাবদ আপুনি সেই বনৰীয়া পক্ষী চৰাইবোৰ, জন্তুবোৰৰ চকুতো আপোনাৰ বাবে আকৃত্ৰিম প্ৰেম আৰু ভালপোৱা দেখা পাব, ইহঁতবোৰৰ লগত সময় পাৰ কৰিয়েই হয়তো আজি মই এটা কথাই প্ৰায়ে অনুভৱ কৰোঁ যে মানুহ যদিও জীৱ শ্ৰেষ্ঠ কিন্তু বনৰীয়া জন্তু, চৰাইবোৰৰ মৰমবোৰ বেছি নিৰ্মূল আৰু আকৃত্ৰিমতাৰে ভৰা ।
@Dipankar Bhagabati
Assam
#LoveAnimals
#LoveBirds
