মই বাৰাণ্ডাতে বহি আছিলোঁ, তেনেতে আকৌ মহ এজনীয়ে প্ৰকাণ্ড জোৰে ২০০ speed ত যাত্ৰা কৰি আছিল(বৰণ ক'লা,পাখী চুটি,)
মোৰ চকু পৰিল...মাত লগালো,
মই:ঔৰা ভন্তি,শুনাচোন
মহজনী:দাদা মোক মাতিছিল নেকি(লগে লগে speed কমাই)
মই:হয় তোমাকেই,কোন তুমি........?
ইমান যোৰত উৰিছা যে, লাহে লাহে যোৱা,,,,
"Slow Drive Long Life"
বুলি নাজানা নেকি (মই আকৌ ইংৰাজীত একেবাৰে পোক😎)
মহজনী:দাদা মই আত্মহত্যা কৰিবলৈ যাওঁ,,জীৱনটো শেষ কৰিয়েই পেলাওঁ আৰু ।
মই:পিছে ফুল কুমলীয়া ছোৱালীজনীৰ এনেকুৱা কি দুখ হ'ল যে মৰিম বুলি ক'লা ।
মহজনী:দাদা নক'ব আৰু মোৰ বয়স ৪০ বছৰ হ'ল, কিন্তু বিয়াৰ কাৰণে এতিয়াও দৰা বিচাৰি পোৱা নাই ,,,,মোৰ চাগে বিয়াখন নহ'বগেই আৰু,,,,,সেইকাৰণে মৰিবলৈ যাওঁ...
মই:ধেই পাগলী এটা কাম কৰ
সৌ যে দেখিছঁ ভেদাইলতা জোপা,,তাৰ কিনাৰতেই আমাৰ ভাগৱতী দা থাকে ,,, তেওঁক এবাৰ লগ কৰি যা,,,দক্ষিণা এটাও লৈ যাবি,বৰ ভাল উপায় দিব....তই দৰাও পাই যাবি,,যা ভালকৈ যাবি
(ভাগৱতী দা হৈছে আকৌ এজন সাংঘাটিক পণ্ডিত ব্ৰাহ্মণ,,, তেওঁ যিজনী মহকে উপায় দিয়ে,,,,,তাইৰেই বিয়া হৈ যায়,,,)
